Ik merk de laatste tijd dat mensen niet van overleden vaders houden. Ik bedoel om over te praten. En in plaats van het dan over iets anders te hebben praten ze gewoon helemaal niet meer. Het is het ‘I have a roast in the oven’ principe. Ik zal het uitleggen.
Als je naar de supermarkt gaat en je hebt eigenlijk helemaal geen tijd om gezellig te kletsen dan zeg je: Ik moet gaan want ik heb een braadstuk in de oven staan. Vat je hem?
Of als je iemand tegen komt bij de brievenbus die graag wil babbelen dan heb je aardappeltjes op het vuur staan die maar 20 minuten hoeven te koken en ze staan al 15 minuten op, haast haast haast.
Sinds mijn vader dood is heeft iedereen opeens een braadstuk in de oven staan. Overal waar ik kom ontwijken mensen me terwijl ik in het openbaar vrijwel nooit over mijn vader praat het is namelijk niet echt een ijsbreker. Tuurlijk als iemand vraagt “Hoe gaat het met je?” wil ik een enkele keer best antwoorden met “Naar omstandigheden goed” en dan krijg je uiteraard de vraag “Omstandigheden? Wat dan?” een lange uitleg volgt.. Maar over het algemeen is het onderwerp ‘papa’ meer gespreksvoer voor tijdens een familiefeestje of een onderonsje met mijn vriend of zusje, maar nee niet voor op de markt.
Dus people TALK! Ik bijt niet, nou niet heel hard in ieder geval ;).
