Zondag zou mijn vader 53 jaar zijn geworden, maar het mocht niet zo zijn.

Na een waardeloze nacht werd ik wakker geknuffeld door Michael. Hij wist dat hij me moest op vrolijken, wat hem aardig gelukt is. Na een warme douche ben ik op de bank geploft en heb ik de dvd speler aangezet. De afscheidsboodschap van mijn vader schoof ik in het gleufje van de dvd speler en binnen enkele seconden verscheen zijn gezicht op het beeldscherm. Ik twijfelde of ik wel op play moest drukken.. Klinkt hij nog wel zoals ik het me herinner?

Daar zat ik dan.. Op de bank.. Huilend.. Te kijken naar mijn vader.. Hij zei hele lieve dingen en op het einde moest zelfs mijn vader huilen. Het was fijn maar ook verdrietig.. Het voelde heel tastbaar maar tegelijkertijd zo ver weg.

De rest van de dag heb ik onder een dekentje op de bank gehangen, samen met Michael. Michael was zo lief voor me. ’s Avonds zijn we nog even naar het graf geweest en daarna wezen eten bij mijn vaders lievelingsrestaurant. Toen ik om 22:00 uur in mijn bed ging liggen en mijn nachtlampje uit klikte was ik blij dat de dag voorbij was.